Δεν φοβάμαι τη βίαιη διάχυση
ενέργειας...Έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες μιας άλλης έκφρασης. Οι νέες γενιές
εικαστικών καλλιτεχνών είναι άνευ τσιτάτων και στάχτης για να τους κρύβουμε τη
σκέψη· έτσι είναι κοινωνικά καθορισμένο να δρα το νέο απέναντι στη βία του
συστήματος, των εμποροπανηγύρεων· απέναντι στην τρέχουσα λογική της οικονομίας
των αιθουσών τέχνης, να διαμορφώνει σημαντική αντίδραση και μάλιστα πάρα πολύ
σημαντική στα όρια της αισθητικής εξέγερσης.
Με την επιθυμία της νιότης
θα αλλάξει όλη η δομή της κοινωνίας, οι θεσμοί της, η λογική της. Αρκεί οι νέοι
να μην περιμένουν τον μεγάλο καθοδηγητή, γιατί μόνο απογοήτευση, αργά ή
γρήγορα, θα τους φέρει ... Ο Δούρειος Ίππος του εμπεριέχει συντήρηση, πρότυπα,
ιδανικά που περνούν από γενιά σε γενιά.
Το παρελθόν δε θα δώσει
μήνυμα στο μέλλον. Πάντα το νέο έχει επαναστατική διάθεση για συμμετοχή και
πράξη, σε ρήξη με την ετερώνυμη λογική του συστήματος και την κατ` ουσίαν
λογική του. Αυτό που αποζητά ως υπέρτατο Λόγο, είναι η αισθητική ρήξη με τους
υπάρχοντες πολιτιστικούς θεσμούς, σχολές, μουσεία, αίθουσες τέχνης, Μπιενάλε
και κάθε άλλου είδους ελιτίστικες ανθρωπομαζώξεις.
Τελειώνοντας, ταξιδεύω στα
λόγια του Κωστή Παλαμά :
«....Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ’ εγώ κι ο χτίστης»
Χρήστος Ν. Θεοφίλης
Ζωγράφος, λογοτέχνης,
δημοσιογράφος
