Οι εφήμερες μειωτικές ιδέες,
απλοποιητικές καθώς είναι, επιβάλλονται εύκολα, μα μόνο στην επιφάνεια της
τέχνης. Δεν επιδρούν στις θεμελιώδης ιδέες, στο κριτικό πνεύμα, στο σκέπτεσθαι
.
Οι ευτελείς πλάνες είναι
προσιτές στην κατώτερη συλλογιστική ικανότητα.
Η αδυναμία της κρίσης κάνει
τον ανεπαρκή καλλιτέχνη να αποδέχεται ό,τι του επιβάλουν διεκδικώντας ταυτόχρονα
μερίδιο από τους σημαντικούς.
Η ματαιοδοξία είναι ανάλογη
με αυτό που του λείπει … και αναφέρομαι σ’ αυτούς που επινοούν με δειλία,
μιλούν με εικαστική φλυαρία εξαντλημένη από την τάση της επιτήδευσης. Στο έργο
τους η επιπεδότητα ξεχειλίζει. Ας μιλήσουμε για θεμελιώδεις ιδέες και καθαρές
σκέψεις …
Οι διαχειριστές επιβάλλονται
δια των αισθημάτων τροποποιώντας τα με επιχειρηματολογία που κολακεύει τα
αταβιστικά ένστικτα των κενόδοξων καλλιτεχνών , τους λυτρώνουν έτσι από το
συναίσθημα της μηδαμινότητας .
Οι επιβολείς σήμερα
χειραγωγούν την τέχνη και τους πολιτιστικούς θεσμούς. Πετυχαίνουν με πλήρη
ευπείθεια στοχεύοντας και αποσπώντας την χορηγία του χειραγωγουμενου συλλέκτη.
Όμως αυτά είναι στιγμιαία
και δεν επιζούν.
Καλλιτέχνες, ιδέες,
εκδόσεις, χορηγίες, επενδύσεις, μουσεία,
επιχωματώνονται στην καταπληκτική
τους αδυναμία
και στον δημιουργό και μέγιστο εκσκαφέα, τον χρόνο.
Χρήστος Ν. Θεοφίλης
Ζωγράφος, λογοτέχνης,
δημοσιογράφος
