Από το 1970 και καταλυτικά
σήμερα η κοινωνία της πληροφορίας θέτει το αίτημα του καλλιτέχνη να υπερβεί τις
δεξιότητες των μέσων του και το έργο του να μορφοποιηθεί μέσα από τις νέες
τεχνολογίες.
Η τέχνη μεταφέρεται
διαδραστικά ως πληροφορία, θρυμματίζει τον αυτοεγκλεισμό της με ό,τι αυτό
συνεπάγεται.
Ο παγκόσμιος ιστός είναι νέα
διατύπωση ελευθερίας της βούλησης, η νέα Τέχνη ως εικόνα άυλη και η πληροφορία
κτήμα των χρηστών.
Τέχνη εν τω γίγνεσθαι. Τέχνη
που συμπορεύεται με την ανάπτυξη των επιστημών και του ανθρώπινου πνεύματος.
Το σήμερα δεν περιορίζεται
στις φαινομενικότητες της εικαστικής πράξης. Η καθαρότητα των εννοιών δεν
επιτρέπει μηχανιστικές αναλύσεις, φιλολογικές μικροεντυπώσεις και πλασμούς
επινοήσεων.
Το πολυσύνθετο έργο, έρευνα,
Τέχνη, δράσεις, στηρίζεται στην διαλεκτική του ψηφιακού, και αύριο δεν ξέρω
ποιου συμπαντικού πολιτισμού, με γνώμονα την ελευθερία της βούλησης που
ακροβατεί πάνω από το τεχνολογικό ολοκληρωτισμό με μέτρο ένα νέο Ουμανισμό.
Όμως το ερευνητικό και
θεωρητικό έργο πρέπει να συνομιλεί με την αμεσότητα της ζωής αποφεύγοντας την
ταχυδακτυλουργία των ιδεών και των θολών διατυπώσεων.
Σήμερα ο δημιουργός δεν
αναζητά την βολική σχέση των συστημάτων ούτε την ανάδειξη της σχέσης
«καλλιτέχνης υπέρτατο ον».
Χρήστος Ν. Θεοφίλης
Ζωγράφος, λογοτέχνης,
δημοσιογράφος
